کپک‌ها طی فرآیند رشد خود مواد مغذی موجود در اقلام خوراکی را مصرف کرده و ضمن کاهش ارزش غذایی خوراک، ترکیباتی را از خود بر روی مواد غذایی به جا می‌گذارند که ممکن است برای سلامت حیوان و انسان مضر باشند.

اصطلاح «مایکوتوکسین‌ها یا سموم قارچی» به متابولیت‌های ثانویه گروهی از قارچ‌های رشته‌ای اطلاق می‌شود که عمدتاً به جنس‌های آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنی‌سیلیوم تعلق دارند.

مسمومیت با مایکوتوکسین‌ها ممکن است به صورت مسمومیت حاد، مسمومیت مزمن، سرطان‌، مسمومیت ژنومی، مسمومیت ایمونولوژیکی، جهش ژنی و ناقص‌الخلقه‌زایی در انسان و گونه‌های مختلف جانوری بروز نماید.

به طور طبیعی بین مایکوتوکسین‌های مختلف رابطه هم‌افزایی وجود دارد.

همچنین اثرات زیان‌بار ناشی از مایکوتوکسین‌ها در حیوانات تحت مواجهه با تنش‌های تغذیه‌ای (عدم توازن یا کمبود مواد مغذی در جیره، ترکیبات ضدتغذیه‌ای، سایر سموم خوراکی و …)، تنش‌های محیطی (استرس گرمایی، استرس سرمایی، تراکم بالای گله، تهویه نامطلوب و …) و بیماری‌ها، به مراتب شدیدتر خواهد بود.